Mijn meest ambitieuze project tot dan toe was
ongetwijfeld Babies On Fire. De naam is ontleend aan Brian Eno's nummer Baby's
On Fire, een van mijn all time favourites.
Het idee was om lucifers in een houten achterwand te
steken en deze dan in de fik te steken. Zou het laten branden van de lucifers van
toegevoegde waarde zijn of zou het in de fik steken van datgene waar ik op
gesteld ben geraakt verspilling van de tijd en moeite blijken te zijn?
De basis:
Vierkant, 2008, b21xh21 cm
De lucifers in het hout werkt
in elk geval goed. De schaduwwerking maakt het spannender dan verwacht.
Het zou het natuurlijk helemaal geweldig zijn als het eindresultaat te
beïnvloeden zou zijn. Als bepaalde lucifers niet ontbranden of van het hout af
vallen, kan ik een eindbeeld te creëren. En met gekleurde lucifers heb ik
nog meer mogelijkheden. Van Olpha International B.V. krijg ik een
duizelingwekkende hoeveelheid lucifers in oneindig veel kleuren en kan ik aan de
gang.
ART, 2008, b38xh30 cm
Het Kruis, 2008 b30xh38 cm
Ik ben dermate enthousiast over de proefstukken
dat de onzekerheid over het in de fik steken groeit. En al helemaal als enkele
brandproefjes duidelijk maken dat niet te voorspellen is wat er gaat gebeuren
als er 1000 lucifers (zoals hierboven) of 4001 lucifers (zoals hieronder)
ontbranden. Zullen er nog verbrandde lucifers op de achterwand staan of zal er
uiteindelijk niets anders resteren dan een hoopje as?
It doesn't get any better than this, 2008,
b71,5xh61,5 cm
Met het dilemma om wel of niet de brand er in te
steken valt ook wat te doen:
Yuujou, 2008, b23xh24 cm
Yuujou (het Japanse karakter voor vriendschap),
een cadeautje voor Hans. Moet hier de fik in? Maak je dan iets kapot of maak je
dan juist iets af? Wie verwacht wat van wie en wie is verantwoordelijk voor wat,
we hebben het ten slotte over vriendschap.
Alle onzekerheden ten aanzien van het branden
zelf (ontsteking, hoogte van de vlammen enz.) en het eindresultaat maken dat
registratie van het branden èn mijn reactie op de gebeurtenissen een belangrijk
onderdeel worden van het project. Mocht er uiteindelijk een hoopje as resteren
dan heb ik in ieder geval nog een resultaat in de vorm van video's en foto's.
6 september 2008, na maanden van voorbereiding
zullen er vijf stukken in brand gestoken worden. Twee proefstukken om een idee
te krijgen van de ontbrandingssnelheid, de vlamhoogte en de vereiste
belichtingsinstellingen. Vervolgens "ART" en "Het Kruis", geprepareerde stukken
die moeten uitwijzen of het creëren van een eindbeeld mogelijk is. En ten slotte
"It doesn't get any better than this".
Lokatie: de werkplaats van Giel Benne op "De 1800
Roeden".
Beeldregistratie: Hans Niewenhuis.
Uiteindelijk viel het eindrestultaat van ART en
Het Kruis tegen.
Het eindbeeld was niet wat ik er van verwacht had.
Het klapstuk van de dag had een
verrassing in petto. De achterwand blakerde zwart. Dit had ik niet verwacht
aangezien dit bij de proeven niet gebeurde en de achterwand met brandvertragende
spray behandeld was. De maanden van voorbereiding, de perfecte samenwerking, de
onvoorspelbare apotheose...
